دانلود پایان نامه قلمرو و گستره اجرای حقوق مخاصمات مسلحانه در دریا
نوشته شده توسط : admin

پایان نامه بررسی قلمرو و گستره اجرای حقوق مخاصمات مسلحانه در دریا

تعاریف و بیان مفاهیم

کلیات و بیان مفاهیم

جنگ دریایی به دلیل طبع و کاربری خاص آن در خدمت سیاست دولتها، هیچگاه تنها به غلبه نظامی بر دشمن محدود نمانده است. هدف اصلی این جنگ معمولاً جلوگیری از دسترسی دشمن به دریا و نظارت و مراقبت دریایی یعنی کنش دولتها و کلیه بازیگران در عرصه آبراههای بین المللی است. شیوه های لازم برای نظارت و کنترل دریایی صرفاً بر طرفهای درگیر در مخاصمه مسلحانه بین المللی تأثیر نمی گذارد بلکه بر دولتهای بی طرف یا دولتهایی که در زمره دولتهای متخاصم نیستند نیز تأثیرگذار خواهد بود. اگر تضعیف اقتصاد دشمن، هدفی مشروع قلمداد گردد حقوق جنگ دریایی باید متضمن قواعدی در مورد اتخاذ اقداماتی علیه کشتی های تجاری بی طرف نیز باشد. وجود این اقواعد از آن روی ضروری است که یک دولت متخاصم می تواند تجارت دریایی خود با دولتهای ثالث را از طریق کشتیرانی تجاری ادامه داده و گسترش بخشد و دیگر دولت متخاصم نمی تواند از ارائه تسلیحات و جنگ افزارهای نظامی به دولت مقابل خود ممانعت به عمل آورد[1]

حقوق بین الملل بشر دوستانه

حقوق بین الملل بشردوستانه[2] (که با عنوان حقوق جنگ هم شناخته می شود) یکی از شاخه های حقوق بین الملل است . حقوق بین الملل بشردوستانه در بردارنده دو مفهوم اصلی است: اول اینکه اعلام می کند که هنگام درگرفتن درگیری مسلحانه ، حق دولتها در انتخاب روشها و سلاحهای جنگی نامحدود نیست و آنها فقط می توانند از آن دسته از روشها و سلاحهای جنگی استفاده کنند که رنج زاید و بیهوده وغیر انسانی ایجاد نمی کند،دوم اینکه، از حیات ، سلامت و کرامت انسانهایی که در درگیری مشارکت نکرده یا به مشارکت خود در درگیری پایان داده اند ( شامل غیرنظامیان ، اسیران جنگی ، مجروحان و بیماران و…. ) حمایت می کند.حقوق بشر دوستانه بین المللی محدودیتهای خاصی را برای استفاده از زور علیه طرف مقابل تحمیل می کند و تعیین کننده رابطه طرفهای مخاصمه با یکدیگر و رابطه آنها با دولتهای بی طرف است[3]

بند اول-اعمال جنگی

اعمال جنگی شامل همه اقدامات نیروهای یک طرف مخاصمه است که با استفاده از ابزارهای قدرت نظامی، علیه طرف دیگر در مخاصمه مسلحانه بین المللی بکار گرفته می شود. این اعمال اقدامات جنگی طراحی شده برای شکست و نابودی نیروهای مسلح مخالف و سایر اهداف نظامی را در بر می گیرد.

اصطلاح اعمال جنگی دقت مشابه یا اهمیت قانونی را همطراز زمانی که دولتها معمولاً خود را در یک وضعیت رسمی جنگ اعلام می کردند، ندارد. امروزه اعمال جنگی برای تشریح همه عملیات نظامی از جمله اعلام محاصره ای که متضمن تهدید به زور است و طرفها را در وضعیت مخاصمه مسلحانه قرار می دهد، استفاده می شود. اما اعمال در برگیرنده تهدید که متضمن توسل به زور نیستند، ضرورتاً اعمال جنگی را تشکیل نمی دهند به دلیل اینکه این اعمال به خودی خود، شرایط مخاصمه مسلحانه را ندارند. لذا اقدامات اتخاذ شده توسط کشتی رانی دول متحد متعاقب قطعنامه 665 شورای امنیت (1990)، برای توقف کشتی های مظنون به نقض تحریم های اقتصادی عراق، طبق قطعنامه 661 صریحاً شامل توسل به زور می شدند.[4]

باید توجه داشت، اصطلاح اعمال جنگی مبیّن قانونی بودن آن اعمال نیست. موجه بودن یک عمل جنگی طبق حقوق بین الملل در هر مورد مستلزم بررسی جداگانه است.توصیف یک اقدام جنگی، قانونی بودن یا نبودن آن عمل را تعیین نمی کند. مشروعیت چنین اقدامی باید در همه شرایط، توسل به زور در چارچوب حقوق توسل قانونی و مشروع به زور باشد و شیوه ای اعمال زور نیز باید مطابق با حقوق بشردوستانه باشد.

حمایت از اعمال جنگی طرف ثالث، باید عموماً به عنوان اعمال جنگی دولت حامی ارزیابی شود به شرط آن که مستقیماً مرتبط با آن دولت باشد، به طور مثال از نظر زمانی و مکانی ارتباط نزدیکی با اقدامات مضر برای طرف متخاصم داشته باشد. همکاری در تولید سلاح یا دیگر فعالیت ها برای تلقی و فرض حمایت آن دولت از نیروهای مسلح طرف دیگر کفایت نمی کند.

1-1-اعلان رسمی جنگ

رویه اعلان رسمی و صریح در آغاز یک جنگ از دیرباز در روابط بین‌الملل مطرح بوده و از قدمت بسیاری برخوردار است. در تفکر سنتی حقوق بین‌الملل، اصل مهمی درباره آغاز جنگ وجود داشته و آن «لزوم ابلاغ رسمی و صریح گشایش مخاصمات» است. جنگ در اصل ممکن است به دنبال اعلان یا از طریق اعلام یک دولت مبنی بر درگیر بودن با دولت دیگر یا به طرز ساده متعاقب انجام اقدامات خصمانه مبتنی بر زور علیه دولت دیگر آغاز شود[5]..

اصل مهم در شروع جنگ «لزوم اعلان رسمی گشایش درگیری» است. در حقوق موضوعه نیز به این ضرورت تصریح شده است. کنوانسیونهای لاهه اخطار قبلی و روشن را چه به شکل اعلان جنگ یا به شکل یک اولتیماتوم قبل از آغاز مخاصمه شرط کرده است، کنوانسیون سوم لاهه مورخ 18 اکتبر 1907 در ماده 1 خود آغاز درگیری را موکول به یک اخطار قبلی و صریح نموده و استناد آن به مقررات عرفی دوران گذشته است. به موجب مقررات این کنوانسیون، جنگ با اعلامیه رسمی که از لحاظ حقوقی نیز بی‌درنگ اعتبار می‌یابد، به اجرا درمی‌آید. اعلان جنگ باید مبتنی بر دلایلی قابل قبول باشد و به اطلاع سایر کشورها نیز برسد تا کشورهای بی‌طرف موضع خود را اتخاذ و اعلام نمایند[6] اما امروزه در جهان کنونی با پیچیدگیهایی که در روابط بین کشورها وجود دارد، اعلان جنگ [7] تقریباً جنبه صوری و تشریفاتی به خود گرفته است و مولفه اساسی حقوق جنگ محسوب نمی گردد ،براین اساس در قطعنامه 3314 در دسامبر 1974 مجمع عمومی سازمان ملل متحد که به «قطعنامه تعریف تجاوز» مشهور است، می‌بینیم که در ماده 3 خود شرط اعلان جنگ را حذف می‌کند. در ابتدای این ماده آمده است: «هر یک از اقدامات زیر بدون توجه به اعلان جنگ، طبق مفاد ماده 2 کیفیت اقدام تجاوزکارانه خواهد یافت…»[8]یعنی کیفیت تجاوزکارانة یک اقدام وابسته و منوط به اعلان جنگ نیست.

1-2-تجاوز

تجاوز عبارت است از بکار بردن نیروی مسلح توسط یک کشور علیه حاکمیت تمامیت سرزمینی یا استقلال سیاسی کشور دیگر و یا به هر طریق دیگر که با منشور ملل متحد آنچنانکه در این تعریف امده است تباین داشته باشد[9] ،که مواد 8گانه آن تعریف دقیقی از تجاوز را ارائه می دهد. در منشور ملل متحد نیز به موضوع تجاوز اشاراتی گردیده و در این رابطه تکالیفی برای کشورها تعیین شده است . بند یک از ماده یک منشور یکی از مقاصد ملل متحد را متوقف ساختن هر گونه عمل تجاوز یا سایر کارهای ناقض صلح عنوان نموده است،و نیز بند اول ماده 8 مکرر اساسنامه رم اشعار می دارد جرم تجاوز : « برنامه ریزی ، تدارک ، شروع یا اجرای اقدام تجاوزکارانه توسط صاحب منصبی که به نحو موثری اقدام سیاسی یا نظامی یک دولت را کنترل یا هدایت می کند که با توجه به ماهیت ، شدت و گستره آن ، موجب نقض آشکار منشور ملل متحد می شود.» در بند دوم نیز به احصاء مصادیق جرم تجاوز پرداخته و بیان داشته است: « تهاجم یا حمله به سرزمین دولت دیگر به وسیله نیروهای مسلح یک دولت ، یا هر نوع اشغال نظامی هر چند موقت که از چنین تهاجم یا حمله ای ناشی شود ، یا هر نوع ضمیمه تمام یا بخشی از سرزمین دولت دیگر با استفاده از نیروهای مسلح ، بمباران سرزمین دولت دیگر یا به کار بردن سلاح علیه سرزمین دولت دیگر ، محاصره بنادر یک دولت ، استفاده از نیروهای مسلح مقیم در سرزمین دولت دیگر بر خلاف شرایط مقرر در توافقنامه منعقده با دولت پذیرنده یا تمدید دوره حضور در سرزمین دولت فرستنده برخلاف شرایط موافقتنامه ، اجازه استفاده از سرزمین برای ارتکاب اقدام تجاوزکارانه علیه دولت ثالث ، ارسال گروه ها ، نیروهای نامنظم و مزدوران برای انجام عملیات نیروهای نظامی علیه دولت دیگر.

متن بالا تکه ای از این پایان نامه بود برای دانلود متن کامل با فرمت ورد می توانید روی این لینک کلیک کنید





لینک بالا اشتباه است

برای دانلود متن کامل اینجا کلیک کنید

       
:: بازدید از این مطلب : 601
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 19 تير 1395 | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: